sobota, 23 maja 2015

Próby Ognia



W recenzji mogą pojawić się spoilery z poprzedniej części!


Pamiętacie, jak we wtorek obiecałam, że pojawi się recenzja Prób Ognia Jamesa Dashnera? Właśnie się wywiązuje ze swojej obietnicy. Próby Ognia to drugi tom trylogii Więźnia Labiryntu.
Tłumaczeniem tej powieści zajął się Łukasz Dunajsk. Powieść została opublikowana przez Delacorte Press w październiku 2010 roku, w Polsce zaś pojawiła się w listopadzie 2012 roku wydana przez Papierowy Księżyc.
Na podstawie drugiego tomu ma powstać ekranizacja, o której wam wspomniałam w swoim pierwszym tomie z cyklu tommy przedstawia nie-tak-ważne-informacje. W role główne wcielą się podobnie, jak w poprzedniej: Dylan O'Brien, Thomas Brodie-Sangster, Ki Hong Lee i Kaya Scodelario.


Po wydarzeniach w labiryncie i ucieczce z niego, Streferzy myślą, że będą wreszcie mogli zacząć normalnie żyć, że będą mogli wrócić do domu, że odnajdą swoich rodziców. Lecz nie jest dane im odzyskać upragnionej i utęsknionej wolności.
Jak się okazuje labirynt był zaledwie tylko początkiem...
Następnego dnia znajdują martwe ciała swoich "bohaterów", jedzenia i wody zaczyna brakować. I gdy myślą, że są skazani na konanie z głodu i pragnienia, gdy ni stąd ni zowąd pojawia się góra jedzenia, a wraz z nią pewien mężczyzna.
Wtedy Streferzy dowiadują się, że nie będzie żadnego domu. Czeka ich kolejna próba. Próba Ognia.


"Jedyne, co wam powiem, to że czasem to, co widzicie nie jest prawdziwe, a czasem prawdziwe jest to czego nie widzicie."

Po przeczytaniu Więźnia Labiryntu, co zajęło mi kilka godzin od odpakowania paczki z tą książką, czułam, niemal pragnęłam od razu sięgnąć po dalsze części. Musiałam się dowiedzieć co dalej. Autor pozostawił zbyt wiele pytań, a zbyt mało odpowiedzi. Więc zaczęło się szybkie zamawianie i modlenie się, by paczka dotarła akurat przed weekendem majowym.
Gdy wreszcie się do niej dobrałam nie mogłam się oderwać. Jak usiadłam, tak czytałam póki nie skończyłam.
Książka wzbudziła we mnie wiele emocji, po śmiech, przerażenie aż po sam wstyd i uczucie pustki. Dashner zgrabnie opisuje akcję, wplata nagłe zwroty akcji oraz wprowadza coraz więcej pytań. Jednak nie zrezygnował z gwary Streferskiej, która odróżniała ich od innych bohaterów, którzy się pojawiali. To się mnie bardzo podobało.


"-Jak wyglądam?  
-Jak najbrzydsza sztamaczka, jaką kiedykolwiek widziałem-(...)-Dziękuj bogom, że urodziłeś się facetem."

Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy nieco nas okłamują i nie zawsze działają po naszej myśli.
Zastanawiam się, jak tutaj ich wszystkich opisać, aby nic wam nie zdradzić... Hm...
Więc z początku spotykamy Arisa, który posiada podobną umiejętność, co Thomas. Potrafią się oni porozumiewać za pomocą myśli. Później mamy okazję spotkać Szczurowatego, jednak o nim za wiele nie powiem. Później są poparzańcy, a wraz z nimi Brenda i Jorge. Postaci przewija się trochę, jest ich jeszcze więcej, jednak nie wprowadzają one zbędnego zamieszania. Każdy z nich ma swoją tajemnice i odgrywa ważną rolę w fabule.


"- Może umrzeć.

- Gorzej. Może to przeżyć."

Podsumowując: Jeśli mam być szczera to za tą częścią nie przepadam ze względu na to, że czułam się głupio, podobnie jak Thomas łapałam się na zaufaniu do danych postaci i potem czułam wstyd - a może za bardzo przeżyłam tę powieść? Mimo to ją lubię podobnie, jak inne tomy trylogii, jednak to ona sprawiła, że odczułam wiele emocji, a najwięcej to wstydu i zażenowania. (za dużo tutaj słowo "wstyd" ups...)
Postacie są ciekawe, zauważamy również zmiany w bohaterach. Thomas, Newt i Minho wraz z innymi się zmieniają, starają się zatuszować swoje cierpienie oraz ból. Każdy z nich radzi sobie na swój sposób. Bardzo się zżyłam z nimi, jeszcze bardziej niż w poprzednim tomie.
Co do stylu pisania, prowadzenia akcji przez Dashnera nie mam nic do zarzucenia, bo jestem oczarowana jego trylogią i nie potrafię powiedzieć o niej nic złego.
Jeśli chodzi o ekranizację to już nie mogę się jej doczekać! Czekam na nią już po obejrzeniu pierwszej części filmu.


Walcz albo giń.



6 komentarzy:

  1. Bardzo chcę przeczytać "Więźnia labiryntu". Jestem pewna że książka trafi w mój gust :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Zarówno ten tom, jak jego poprzednik po prostu uwielbiam, autor trzymał je na wysokim poziomie i z przyjemnością się je czytało. Zabrakło mi tego w trzeciej części, ale i tak mam cudne wspomnienia z tą trylogią. :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Bardzo żałuję, że nie udało mi się sięgnąć jeszcze po tę książkę :/ Równie mocno chciałabym obejrzeć film, ale obiecałam sobie, że książkę przeczytam najpierw, więc muszę sobie na razie odpuścić ...

    OdpowiedzUsuń
  4. Niestety nie przyjaźnię się z serią, której tom pierwszy strasznie mnie rozczarował ;)
    Thievingbooks.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  5. Nie czytał niestety książki ale oglądałam Więźnia Labiryntu ;)
    Nie za bardzo przypadł mi do gustu a cóż gusta i guścik ;)

    OdpowiedzUsuń