Kosogłos

W tej recenzji chcę wam zaprezentować ostatni tom dystopicznej trylogii Igrzyska Śmierci - Kosogłos. Autorką tej powieści jest Suzanne Collins, tłumaczeniem na nasz język zajęli się Małgorzata Hesko-Kołodzińska i Piotr Budkiewicz. Powieść została wydana przez Scholastic w

sierpniu 2010 roku. W Polsce zaś pojawiła się dzięki Media Rodzina w listopadzie 2010 roku. Książka doczekała się pierwszej z dwóch ekranizacji, pierwsza miała swoją premierę w listopadzie 2014 roku, a druga zapowiedziana jest na rok 2015. W role główne wcielili się (oraz wcielą się): Jennifer Lawrance, Josh Hutcherson i Liam Hemsworth.


Katniss po wydarzeniach na arenie w czasie Ćwierćwiecza Poskromienia, trafia do dystryktu trzynastego, o którym myślała jak ruinach. Tak naprawdę okazuję się, że mieszkańcy tego rejonu cały czas pracują nad zemstą na Kapitolu i mają to, co pomoże im zachęcić inne dystrykty do buntu - Katniss. Katniss jako symbol Kosogłosa, symbol rebelii. Główna bohaterka z początku się nie zgadza, lecz później po wytyczonych przez siebie warunkach decyduję się na to.
Droga jednak nie jest tak łatwa jakby mogło się wydawać. Katniss musi nauczyć się grać, będzie musiała walczyć, a przede wszystkim będzie musiała spróbować odbić Peetę, który został na arenie.
Jednak prezydent Snow przygotował wiele niespodzianek dla rebelii...

"(...) mam serdecznie dość ludzi, którzy mnie okłamują dla mojego dobra, bo tak naprawdę chodzi o ich dobro."

To ostatni tom z sławnego na cały świat cyklu. Musiałam na niego długo czekać. Mimo iż od razu poleciałam po skończeniu W Pierścieniu Ognia do biblioteki to się okazało, że ktoś mnie uprzedził. Czekałam TRZY MIESIĄCE na to aż powieść zostanie oddana, a ja w tym czasie myślałam, że będę sobie włosy rwać, gdyż nie wytrzymam w tej niepewności. Więc, gdy tylko się pojawiła, człap i już jej nie było, a ja rozkoszowałam się ciągiem dalszym historii.
Powiem wam jedno: trzeci tom jest najlepszy ze wszystkich. Tutaj autorka naprawdę się wysiliła. Wspaniale opisała wygląd, organizację oraz życie w dystrykcie trzynastym. Wspaniale pokazała strach, niepewność i skrajne emocje Katniss. Emocje wylewają się ze stron. Raz się śmiałam, raz czytałam z szybko bijącym sercem, raz po prostu wylewałam z siebie litry łez.
Mam wrażenie, że autorka po prostu wyciągnęła największą artylerię i strzeliła prosto w serca czytelników, a przynajmniej moje.

"Ogień jest zaraźliwy! I jeśli my płoniemy, ty płoniesz razem z nami."

Co można powiedzieć o bohaterach?
Nadal mnie wkurzał trójkąt miłosny - dobra to nie o bohaterach, ale musiałam to napisać.
Katniss czasem miała momenty, gdy mnie irytowała swoim zachowaniem. Najbardziej jednak zdenerwował mnie Gale, który zachowywał się... dziwnie. Jakby nie liczyła się dla niego Kotna, lecz zupełnie co innego.
Pojawiło się również sporo innych postaci oraz zostały bardziej rozwinięte postacie Finnicka, Prim i Johanna. Również wielu innych. Co było dla mnie świetnym posunięciem, bo dzięki temu bardziej się do nich zbliżyłam oraz polubiłam.

"Nie ma powrotu, więc równie dobrze możemy żyć dalej."

Podsumowując: Kosogłos jest najlepszą częścią z trylogii Suzanne Collins. Jednak nie jest ona bez wad. Mam tutaj na myśli ostatnie sceny, wydarzenia. Były chaotycznie opisane, że w sumie niewiele z nich zrozumiałam oraz trudno było mi je wyobrazić. Również po epilogu nieco więcej się spodziewałam, jednak nie będę narzekać, bo w końcu stało się to, co chciałam.
Autorka zagrała na naszych emocjach i sercach, sprawiając, że tę książkę po prostu nie da się nie przeżywać. Również Collins popisała się bohaterami, tworząc ciekawe postacie i rozwijając je, dzięki czemu możemy je nieco lepiej poznać.
Co do ekranizacji, byłam na pierwszej części w kinie i po prostu ogromnie to przeżywałam podobnie jak powieść. Raz się śmiałam, raz oglądałam z powagą i pod sam koniec tonęłam w swoich łzach (co jest dla mnie dość typowe). Zdecydowanie wspaniale został ten film zrobiony.
Teraz muszę oczekiwać kolejnej i ostatniej części, by przekonać się, jak tę widzi reżyser.